ایده های نو در مسئولیت اجتماعی/محیط زیست و رشد اقتصادی پایدار در محوریت قرار دارند

«رسانه مسئولیت اجتماعی»:نوآوری همیشه خوب است و در انجام مسئولیتهای اجتماعی هم این مزیت به خوبی به تصویر کشیده می شود. بارها در مورد حوزه هایی که  شرکتها می توانند برای انجام مسئولیتهای اجتماعی انتخاب کنند گزارشهایی ارایه شده است ولی سوال این است که اگر شرکتی ایده ای تازه داشت، ایده ای که تاکنون در میان شرکتهای دیگر مورد توجه قرار نگرفته است، ولی تمرکز روی آن می تواند منافع زیادی را به جامعه برساند، آیا باید در این زمینه سرمایه گذاری کند یا خیر؟

نشریه بیزینس دیلی در گزارش اخیر خود با اشاره به این مساله که دغدغه اصلی این روزهای دنیا محیط زیست و رشد پایدار اقتصادی است می نویسد:« طرح های زیادی برای حفاظت از محیط زیست، سرمایه گذاری در انرژی های پاک و رشد پایدار اقتصادی پیشنهاد شده است.

طرح هایی که هریک  به خودی خود می تواند تغییرات معناداری را در دنیا ایجاد کند ولی باید در نظر داشت که همیشه ایده های تازه ای وجود دارد. اگر شرکتی ایده ای نو در حوزه حمایت از محیط زیست یا رشد پایدار اقتصادی  داشت ولی به دلیل اینکه این ایده هنوز در هیچ شرکتی امتحان نشده است، از اجرای طرح امتناع کرد؛ اشتباه بزرگی مرتکب شده است».

به عقیده نویسنده بیزینس دیلی:« با اجرای یک طرح تازه، شما می توانید نام خود را در جهان برای همیشه ماندگار کنید. اینکه مردم بدانند شرکت شما اولین شرکتی بود که از جنبه خاصی به مساله محیط زیست توجه کرده است و برای حمایت از آن پا به میدان گذاشته است؛ مزایای مضاعفی برایتان دارد. بنابراین بهتر است تنها به تکرار طرح های قدیمی و البته تاثیر گذار اکتفا نکنید و برای ارایه ایده های نو زمان صرف کنید.

نکته مهم این است که پیشگامی در انجام  مسئولیت اجتماعی در یک حوزه تازه، برگ برنده ای برای شرکت است. برگ برنده ای که می تواند از ابعاد مختلفی به شرکت سود برساند و توجه جامعه، دولت و ان جی او ها را به شرکت جلب کند.در  این شرایط  تاثیر کار شما نه تنها برای مصرف کنندگان آگاه در مورد مسایل جامعه اهمیت پیدا می کند، بلکه  تغییری واقعی در جامعه را  ایجاد می کند که در شکل دهی تصویر شما به عنوان یک شرکت مسئول، تاثیر زیادی دارد.

 نوآوری در زمینه مسئولیت اجتماعی و محیط زیست

توافق‌نامه  پاریس، دنیایی را می‌خواهد که میانگین دمای آن هیچ وقت بیشتر از ۲ درجه سانتی‌گراد بالاتر از عصر قبل از صنعتی شدن نباشد و به صورت ایده‌آل، این رقم بیشتر از ۵/ ۱درجه سانتی‌گراد نرود. بیشتر شرکت‌های بزرگ برای رسیدن به این هدف، خود را به انتشار صفر کربن متعهد کرده‌اند که البته دور از دسترس است.

در بلندمدت، تحقق این اهداف یا حتی نزدیک شدن به آن، به تکنولوژی‌های جدید و حتی صنایع جدید نیاز دارد. اما هر تلاش جدی در ضمن نیازمند این است که از ابزارهای در دسترس، استفاده چابک‌تری صورت گیرد. در دهه آینده، تحقیق و توسعه فوری به هدف ایجاد ابزارهای آینده، باید همراستا با استقرار گسترده تکنولوژی‌های موجود، اتفاق بیفتد.

دولت‌ها می‌گویند می‌خواهند تولید گازهای گلخانه‌ای را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهند. دهه‌ها تخصیص یارانه و کمک مالی، در کنار نوعی کارآفرینی الهام‌بخش، به شکل‌گیری طیفی از تکنولوژی‌ها منجر شده که آماده انجام این کار هستند. وقت آن رسیده که از این تکنولوژی‌ها تا حد ممکن استفاده شود تا هم با افزایش دمای زمین مبارزه کنیم و هم دولت‌ها امید داشته باشند نقش کشورهای خود را در یک اقتصاد سبز جدید توسعه دهند.

اما این واقعیت که مزارع بادی، مزارع خورشیدی و وسایل نقلیه‌ای که با باتری کار می‌کنند حالا از نظر قیمتی رقابتی شده‌اند، به این معنا نیست که می‌توانند با هر سرعتی که سیاستمداران بخواهند، تولید شوند. این تاسیسات به مواد اولیه در حجم زیاد، مجوزهای قانونی، زیرساخت‌های انتقال، تجهیزات شارژ مجدد و … نیاز دارند.

همچنین سرمایه هنگفتی می‌خواهند. مواد اولیه ضروری، سایت‌ها و سرمایه لازم، در حجم‌های مختلف و در مکان‌های مختلف، با کمبود عرضه مواجه است. قیمت لیتیوم سال گذشته بیش از دو برابر افزایش داشت. قیمت مس حدود ۷۰ درصد زیاد شد. جدال بر سر مجوزهای معادن و مزارع بادی و خورشیدی جدید آغاز شده است.

سرمایه به اندازه کافی تخصیص نمی‌یابد و درحالی‌که شرکت‌های بزرگ به‌دنبال پروژه‌های بادی دریایی در اطراف بریتانیا هستند، کشورهای فقیرتر که انتشار کربن بالایی هم دارند، همچنان تشنه سرمایه‌گذاری هستند. اگر تلاش‌ها برای رفع این محدودیت‌ها شکست بخورد، طرح‌های کربن‌زدایی در دنیا به جای پیشرفت، با رکود مواجه می‌شوند.

مسئولیت اجتماعی و رشد اقتصادی پایدار

دستیابی به شاخص‌های اقتصاد سبز و توسعه پایدار به‌تنهایی ازسوی دولت امکان‌پذیر نیست و نقش مردم، نهادهای مردمی و بنگاه‌های خصوصی ‌انکارناپذیر است. در‌این‌میان، نقش شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی که در تولید کالا و خدمت نقش دارند، در دستیابی به شاخص‌های توسعه پایدار هر روز پررنگ‌تر می‌شود.

مطالبه از سازمان‌ها برای «مسئولانه عمل‌کردن» در قبال جامعه، موضوعی است که با گسترش روز‌افزون اثرگذاری آنها بر محورهای تشکیل‌دهنده توسعه پایدار، یعنی «اقتصاد»، «جامعه» و «محیط‌زیست»، شدت گرفته است و به موضوع مسئولیت اجتماعی بیش از گذشته توجه شده است. بر‌اساس اهداف اعلام‌شده ازسوی سازمان ‌ملل، از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۳۰، همه کشورهای عضو سازمان ‌ملل باید تلاش کنند به اهداف و شاخص‌های توسعه‌ پایدار در سه سطح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی دست یابند که این دستیابی در چتر حمایتی مسئولیت اجتماعی ظهور و تجلی می‌یابد.

مروری بر مطالعات جهانی نشان می‌دهد که شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی هر روز فعالانه‌تر در پروژه‌های مرتبط با توسعه پایدار فعال می‌شوند؛ برای نمونه می‌توان به رشد فزاینده مسئولیت اجتماعی سازمان‌ها و بنگاه‌های اقتصادی در کشور هندوستان اشاره کرد. مسئولیت اجتماعی  در توسعه پایدار هندوستان نقش ارزنده‌ای دارد. درحال‌حاضر شرکت‌های هند همراه با اهداف به‌حداکثر‌رساندن سهام و ثروت سهام‌داران خود به مسئولیت‌ها و تعهدات اجتماعی خود نیز عمل می‌کنند. تقریبا همه شرکت‌های پیشرو در هند در برنامه‌های مسئولیت اجتماعی شرکتی در زمینه‌هایی مانند آموزش‌وپرورش، بهداشت، بهبود معیشت و درآمد، توسعه مهارت و توانمندسازی بخش‌های ضعیف جامعه حضوری فعالانه دارند.

آنچه مسلم است این است که  حضور و ارتقای مسئولیت اجتماعی سازمانی در هر کشوری نیازمند برنامه، قانون و فراهم‌سازی الزامات و بسترهای مناسب است که در‌این‌میان پذیرش و مقبولیت آن ازسوی بنگاه‌های اقتصادی می‌تواند راهگشا باشد.